Legia 1999 wreszcie na zero z tyłu

09.03.2014 12.48, autor: Michał Pelczar, fot. Paweł Niemierko, źródło: własne

Jako drudzy w sobotę na plac boju wyszli gracze Legii 1999. Chłopcy pozazdrościli starszym kolegom i również w dobrym stylu wygrali ze Śląskiem Wrocław (3:0).

Zawodnicy gości w starciu z „Wojskowymi” stawili jednak większy opór niż rok starsi chłopcy we wcześniejszym meczu. Spotkanie od pierwszych chwil było rozgrywane w szybkim tempie, a obie ekipy twardo walczyły o każdy metr boiska, szczególnie w środku pola.

Podopieczni trenera Daniela Myśliwca kilka razy rozpracowali rywala z pierwszej piłki, brakowało jednak kluczowego, otwierającego podania. W momencie, gdy dobrych okazji było jak na lekarstwo, legioniści starali się zagrozić bramce gości nawet w pozornie niegroźnych sytuacjach (Jacek Majda nie odpuścił, przepchnął dwóch obrońców i trafił w poprzeczkę).

Szkoleniowiec Legii pokrzykiwał do swoich podopiecznych, by ci nie spali na boisku. Nie ma się czemu dziwić, skoro obrońcy stanęli, piłkę przejął gracz Śląska i tylko dzięki dobrej postawie Tomasza Wróblewskiego goście nie wyszli na prowadzenie. Po chwili to „Wojskowi” nie wykorzystali sam na sam z bramkarzem. A mówią, że niewykorzystane sytuacje się mszczą…

Na szczęście to stare piłkarskie porzekadło sprawdziło się kilka chwil później. Majda zdecydował się na szarżę prawą stroną i został sfaulowany, ale sędzia puścił grę. Piłkę przytomnie przejął Oskar Wojtysiak, wyłożył ją jak na tacy Bartoszowi Olszewskiemu, a temu nie pozostało nic innego, niż wpakować futbolówkę do siatki. Po tej bramce Legia zaczęła tworzyć więcej okazji strzeleckich, ale szwankowała skuteczność.

Jeśli nie udaje się z akcji, trzeba umieć radzić sobie innymi sposobami. Przykład jak to powinno się robić, dał Sebastian Szymański, popisując się świetnym uderzeniem z rzutu wolnego. Przed przerwą boisko ze względu na uraz musiał opuścić aktywny tego dnia Wojtysiak.

Legia głodna bramek nadal atakowała. Na 3:0 i praktycznie zapewniając zwycięstwo trafił , po dokładnym podaniu z lewej strony. Ozdobą spotkania mógł być indywidualny popis Szymańskiego. Środkowy pomocnik z łatwością okiwał kilku rywali, sprytnym zwodem położył bramkarza i trafił… w boczną siatkę.

W ostatnich dwudziestu minutach Śląsk częściej przebywał na naszej połowie, ale zarówno jego akcje, jak i zapędy naszych zawodników kończyły się przed polem karnym rywala.

– Śląsk był porównywalnym przeciwnikiem do Lechii Gdańsk, z tą różnicą, że wyciągnęliśmy wnioski. To, co kulało w poprzednim meczu, dziś wyglądało bardzo dobrze. Fakt, że nie straciliśmy bramki, jest efektem postępu, jaki chłopcy zrobili w ostatnich dwóch tygodniach. Nad tym pracujemy i od razu widać, że czucie w defensywie jest o wiele lepsze. Mam nadzieję, że za tydzień będzie podobnie – stwierdził Daniel Myśliwiec.

)

Legia Warszawa 1999 – Śląsk Wrocław 1999 3:0
1:0 Bartosz Olszewski as. Oskar Wojtysiak (22’)
2:0 Sebastian Szymański (32’)
3:0 1 as. Sebastian Szymański (40’)

Legia Warszawa 1999: Tomasz Wróblewski (36. Jan Śmigielski) – Patryk Romański, Karol Potrzebowski, Wojciech Janicki, Jakub Knap – Oskar Wojtysiak (35. Bartłomiej Tkaczyk), Bartosz Rymek (59. 2), Jakub Kamiński (50. Emil Możdżonek), Sebastian Szymański (61. 3), Bartosz Olszewski – Jacek Majda (36. 1).

Trener: Daniel Myśliwiec
II Trener: Piotr Zaręba